ЕРТӨНЦИЙН ХЯЗГААР
2008-12-27,12:42
Үргэлжлэл
Хүүхэд насандаа их зовлон үзэхээр хүн дэндүү хэрсүү болчихдог юм билээ. Эхийгээ санан гансрах сэтгэл өглөө босоод л ханхай хүйтэн гэр, хоносон гашуун хар цай, хиртэй захны даавуунаас эхлэв. Хахир хүйтэнд өглөө босох, гал түлэх , цай чанахаас өгсүүлээд муу ээж минь энэ их ажлыг яаж амжуулаад бас өөртөө зав гаргачихсан алд алдын аравчаа урлаад суудаг байсан юм бол. Хорооныхоо хүүхдүүдтэй тоглох хөг аль хэдийн өнгөрсөн. Удалгүй тэднийг эгээ л том хүний нүдээр харж "Эрхлэхээс өөр юм мэддэггүй юмнууд" гэж аавдаа хэлж урмын үг сонсоно. Дүү бид хоёр цагаан гялгар хулдаасаар захны даавуу нэжгээдийг эсгэсэнээр хиртэй захны даавууны хүндрэлээс гарчихав. Гэм нь жаахан хүзүү нухаад байдаг байв. Ангийн багш өглөө тоо авахад толийсон цагаан захтай зогсож байхад л гүйцээ. Тэгээд л эхний цагийн дараа сурагч формоо тайлаад ширээнийхээ нүдрүү чихчихдэг байж билээ.
Үргэлжлэл бий